Wyzwanie stoika

W 2019 r. zorien­to­wa­łem się, że z przy­do­mo­we­go boiska o pow. Ok 450 mkw czę­ściej korzy­sta­ją dzie­ci sąsia­dów niż moje dzie­ci. Lubię dzie­ci, dzie­ci sąsia­dów rów­nież, ale pomy­śla­łem, że ogród per­ma­kul­tu­ro­wy przy­nie­sie wię­cej korzy­ści niż traw­nik i kil­ka szyb­kich meczów roze­gra­nych w tygo­dniu. Posta­no­wi­łem, że w 2020 r. zacznę zmie­niać traw­nik-boisko w ogród per­ma­kul­tu­ro­wy. Pan­de­mia w 2020 r. przy­ha­mo­wa­ła reali­za­cję, a dzie­ci mogły jesz­cze tro­chę pograć (z zacho­wa­niem dystan­su oczy­wi­ście). Jesie­nią 2020 r. w traw­nik wsia­łem koni­czy­nę bia­łą, posa­dzi­łem kil­ka drzew i krze­wów owo­co­wych. Wio­sną 2021 r. część powierzch­ni przy­kry­ły zręb­ki, posa­dzi­łem osło­ny wia­tro­we z kara­ga­ny i amor­fy. Kil­ka­dzie­siąt kostek sło­my utwo­rzy­ło pierw­sze „grząd­ki”. Zapro­si­łem psz­czo­ły murar­ki. Jak sza­lo­ny zaczą­łem kom­po­sto­wać, przy­wo­zi­łem obor­nik z zaprzy­jaź­nio­nej staj­ni. Prze­sta­li­śmy odda­wać zakła­do­wi oczysz­cza­nia (mar­no­wa­nia) jakie­kol­wiek „zie­lo­ne” odpa­dy. Cza­sem wyba­wia­niem też od nich sąsia­dów. W 2021 r. zmon­to­wa­łem małą szklarnię.
W 2022 r. mia­łem już spo­re upra­wy warzyw i wciąż dosa­dza­łem np. mali­ny, tur­kaw­ki, poziom­ki. Dzie­ci sąsia­dów nadal są miły­mi gość­mi, gdy przy­cho­dzą się czę­sto­wać. Nad­wyż­ki owo­co­wo-warzyw­ne tra­fia­ją głów­nie do sąsia­dów, któ­rzy w trak­cie naszych wyjaz­dów dba­ją np. o pod­le­wa­nie sadzonek.

Pla­nu­ję roz­po­cząć pro­wa­dze­nie warsz­ta­tów o per­ma­kul­tu­rze dla ludzi z oko­li­cy. Przede wszyst­kim chciał­bym zachę­cić ich do kom­po­sto­wa­nia. Uświa­do­mić, że nie­wła­ści­we gospo­da­ro­wa­nie bio­od­pa­da­mi na wysy­pi­skach (któ­re zaczy­na się też od mar­no­wa­nia żyw­no­ści) odpo­wia­da za 20% pro­duk­cji szko­dli­we­go dla atmos­fe­ry metanu.