Dolina Szeptów

Po latach poszu­ki­wań w koń­cu zna­leź­li­śmy swój mały raj na zie­mi — drew­nia­na ok. 100-let­nia cha­łu­pa wto­pio­na w gąszcz zie­le­ni, głę­bo­kie zale­sio­ne jary, stru­myk w dole i wła­sne uję­cie wody pro­sto ze źró­dła. Nie jest to co praw­da wyma­rzo­ny total­ny koniec świa­ta, ale sąsia­dów z okien nie widać, to nam wystar­czy 🙂 Grząd­ki per­ma­kul­tu­ro­we dopie­ro się „tra­wią”, pierw­sze posa­dzo­ne drzew­ka i krze­wy owo­co­we rosną — wia­do­mo, natu­ra potrze­bu­je cza­su… ale sta­ra­my się też peł­ny­mi gar­ścia­mi korzy­stać z tego co zasta­li­śmy na miej­scu. Pró­bu­je­my tro­chę „dopie­ścić” zdzi­cza­łe mali­ny, jeży­ny, wino­gro­na, dużo śli­wek, cze­re­śni i nawet sta­ru­sień­ką krzy­wą jabłoń, któ­ra nadal kwit­nie i owo­cu­je. Ponad­to licz­ne tu są m.in. czar­ne bzy, róże, gło­gi, cze­rem­chy, czy też pospo­li­te, ale jak­że war­to­ścio­we zio­ła i dzi­kie rośli­ny jadal­ne — dopie­ro uczy­my się jak je moż­na wyko­rzy­sty­wać kuli­nar­nie i nie tyl­ko. W pla­nach też zwie­rzę­ta: na pew­no kozy, drób, jak się uda to i mlecz­na kro­wa. Nie bra­ku­je też zasta­nych loka­to­rów: lisy, popie­li­ce, czy czę­sto odwie­dza­ją­ce nas sar­ny, z któ­ry­mi sta­ra­my się nie wcho­dzić sobie w dro­gę. No i oczy­wi­ście pta­ki, w tym, ku naszej wiel­kiej rado­ści, w powie­szo­nej przez nas bud­ce odcho­wa­ny został nie­daw­no pierw­szy lęg pusz­czy­ków. Więk­szość naszej zie­mi zaro­śnię­ta jest wyso­kim lasem, mimo, że na mapach nadal ma sta­tus zie­mi rol­nej, to nie chce­my tego zmie­niać, tyl­ko w pew­nym stop­niu prze­rze­dzać las, i wyko­rzy­sty­wać drew­no, dając prze­strzeń i świa­tło młod­szym drze­wom. Z cie­kaw­szych pro­jek­tów (ponie­waż woda jest na dole, a ogród na górze) jest zro­bie­nie sta­wu zasi­la­ne­go ze stru­my­ka tara­nem wod­nym. Jed­nak na razie cze­ka nas przede wszyst­kim remont i ocie­ple­nie dachu i mon­taż insta­la­cji grzew­czej (w tym pie­ca zga­zo­wu­ją­ce­go drew­no) w ramach pro­gra­mu „czy­ste powie­trze”. Pla­nu­je­my też sola­ry i foto­wol­ta­ikę. Nie­użyt­ko­we w tej chwi­li pod­da­sze chce­my zaadap­to­wać na poko­je. Na chwi­lę obec­ną nasi goście mogą sko­rzy­stać z przy­czep­ki cam­pin­go­wej, lub pła­skie­go polet­ka, gdzie śmia­ło moż­na się roz­bić z namio­tem, z tym że warun­ki jesz­cze są bar­dzo pry­mi­tyw­ne 😉 Pra­cy jest mnó­stwo, fun­du­szy mało, ale mam nadzie­ję że już nie­dłu­go będzie­my mogli z czy­stym sumie­niem zapro­sić w nasze pro­gi gości, dla któ­rych bli­skość i har­mo­nia z natu­rą są dużo cen­niej­sze od współ­cze­snych luk­su­sów i wygód.